L I C H T E N D O N K E R

Al van kleins af aan werd ik getrokken door alles wat licht is. Het creëren van lichtheid was een soort aangeboren eigenschap. Als een natuurlijke neiging naar kalmte en veiligheid bij inwendig roerige tijden en wat ik ervaarde in de wereld om me heen. Deze werd steeds groter naarmate ik ouder werd. Ik wilde liever niet kijken naar de donkere kanten die zwaar, benauwd en oncomfortabel aanvoelden. Dus ik jaagde het licht na, het fijne gevoel en de luchtigheid.

Maar…
Light can only be light when contrasted with darkness! En omgekeerd worden juist schaduwen in aanwezigheid van het licht zichtbaar. Alles bevat stukjes van beiden. Het zijn elkaars tegenpolen en ze zijn zichtbaar door elkaars omlijning.

Nu brengt mijn zoektocht naar dat gevoel van heelheid en harmonie juist erkenning en dankbaarheid voor een wereld waar donker en licht samen mogen bestaan. Soms versterken ze elkaar en nooit is de een aanwezig zonder de ander.
Alles wat pijnlijk is heeft mooie stukjes in zich en omgekeerd.

Hoe kan je groeien als je de drang naar het licht niet voelt? Het is onze natuur! Hoe schaduwrijk het op dit moment ook om je heen kan voelen, er is altijd een lichtpuntje waar je naartoe kan reiken. En diep van binnen weten we dat heel goed.
Soms voelt dat weten als kijken en lopen zonder licht, zonder uitzicht in het donker.

Laten we ons dappere hart blijven volgen.
De passie en de kracht mogen samenwerken met de zachtheid en de kalmte van het weten. Een power-koppel!
Voetje voor voetje.
Ik voel die force of calm.
De kracht en de zachtheid.
Ik vier de Yin en Yang!

Love you to a million moons and back,

Jamie