Wat kun je zien als je stilstaat en de verwondering die overvalt. Wat wandel je normaal gesproken voorbij, zie je over het hoofd, omdat je je in die “mind state” bevindt. Welke kleuren, geuren, geluiden en taferelen spelen zich om je heen af zonder jou te mogen voeden. De rust en ruimte die de pauze geeft. Wat voor schoonheden omringen je als je even stilstaat, gewoon en ongewoon, klein en groot. Kijk maar om je heen…

Het voelt overweldigend en onrustig. Taken stapelen op omdat niet alles (nog) kan en in een langzamer tempo gebeurt. De dingen die ik graag gedaan wil hebben blijven liggen omdat ik er nog weinig energie voor heb door de recovery van mijn ogen. Ik word gedwongen om rustig aan te doen en emoties beginnen alle kanten op te gaan. Ik mag even geen yoga doen. Dat is nodig om de ogen goed te laten herstellen en met de week dringt meer dan ooit de diepe waarde van mijn practice binnen. De diepe liefde die ik voel voor yoga. Het is mijn heelmeester, manier van expressie, loslaten, toegang tot oneindige bron van creatie kracht…

Al in mama’s buik tot nu groeien wij nog steeds samen. Ik ben de oudste en daarbij zwelt een groot gevoel van trots en verantwoordelijk om jou te beschermen, dragen en aan je hand door het leven mee te nemen. Dit zie je ook al terug op foto’s en filmpjes van toen we nog klein waren. Jij zat op het olifantenautootje en ik duwde je voort, jij zat op de slee en ik trok. Voorop voelde ik me sterk en stoer. Een trotse grote zus, hoe klein ik ook was. Natuurlijk ligt dat grote zus zijn ietsepietsje anders met tweelingen…

‘Teachings are infinite I vow to learn them’ Het is een prachtige gelofte waarmee ik me sterk verbonden voel. Ik schreef hem op de eerste bladzijde van mijn notitieboek bestemd voor aantekeningen voor de yoga opleiding. ( En op die van mijn tweede en derde notitieboek:-) Tara Brach introduceerde mij met Bodhisattva en de aanwezigheid van de inspirerende toewijding van Bodhisattva’s om de eigenschappen van hart en geest te willen perfectioneren en om anderen te ondersteunen op hun pad naar inner peace. Ik herkende de boodschap en voel me ermee verbonden. Een diepe intentie om…

Al van kleins af aan werd ik getrokken door alles wat licht is. Het creëren van lichtheid was een soort aangeboren eigenschap. Als een natuurlijke neiging naar kalmte en veiligheid bij inwendig roerige tijden en wat ik ervaarde in de wereld om me heen. Deze werd steeds groter naarmate ik ouder werd. Ik wilde liever niet kijken naar de donkere kanten die zwaar, benauwd en oncomfortabel aanvoelden. Dus ik jaagde het licht na, het fijne gevoel en de luchtigheid.

Maar…
Light can only be…

“Hoe wij over onszelf denken, ons zelfbeeld, de keuzes die we maken, worden beïnvloed door de vrouwen om ons heen, met name onze moeder(figuren)…” Hannekes stem vormt woorden die mij even doen stilstaan. Ik doe mee met de @ryw_hotwomanwalk . Hanneke moedigt onze vrouwelijke hotness aan en knalt werkelijk via haar geleide wandelmeditaties via je speakers je oren in, en vind vervolgens haar weg regelrecht je hart in. Het inspireert en zet letterlijk in beweging. Daar is ze heel goed in, dingen in beweging zetten. Vragen stellen die informeren, verroeren, die een stuk raken dat onder het oppervlakte zit, een gebedje van je hart laat klinken. En gewoon op afstand. Wat een vrouwenkracht!

Ok. Hoe we dus opgroeien is mega bepalend hoe ik voor mezelf zorg en hoe ik naar mezelf kijk en juist die rolmodellen heb je niet in de hand. Maar ik geloof dat dit niet zo hoeft te blijven…

“De zonnebloempit bedenkt zich niet of het wel een zonnebloem wil worden, het volgt de intelligentie van de natuur vol vertrouwen op en wordt zonder enige inmenging vanzelf tot waartoe ze voorbestemd was.” - Marianne Williamson Als ik loslaat en vol vertrouwen ben. Als ik durf los te laten wat ik vind dat ik (nog) moet kunnen of zijn, voordat ik mijn plek mag gaan innemen. Die plek waarop ik voorbestemd ben te zijn. Dan opent zich een magisch portaal…

‘Ik wil daar zijn! Daar waar de lucht die prachtige kleur roze kleurt.’

Starend naar de lucht, in staat van deep listening, kwam ik tot die ontdekking. Ik besefte dit op het moment dat de lucht in mijn leven verkleurd was naar het diepste en donkerst mogelijke zwart en hoewel enorm pijnlijk, besloot ik deze realisatie te aanvaarden en te gaan luisteren. Stilstaan bij je hart. Bij je gedachten. Bij je emoties. Het geeft inzichten die aanzetten om significante veranderingen in ons leven aan te kunnen brengen…

Droogboeket

Ik zet de gedroogde haver

Bij de pluizige bollen zoals in Ibiza bij elkaar stonden in het oever van haar zee

Ik knip wat ongemakkelijke uitstekende blaadjes en losgeschoven haverbloemen weg

Want terug thuis moet alles weer perfect Steel of stam uit het gareel

Weg dat deel, maakt niet uit hoeveel

Wat blijft over Dat deel dat de natuur zo bedoelde

Sluit niet aan op het geheel

Terwijl in de woeste Ibiza stranden

Keek ik uit en vol bewondering naar iedere stam en steel , ademde ik de losgeschoten kruiden en scheefhangend deel

Stil blijven staan in een uitdagende houding, is zoals bij veel yoga asanas een bijzondere manier om een stukje van jezelf te ontdekken op de mat. Deze gevoelens van ongemak zijn een leermeester: Hoe lang kun je eigenlijk rustig zijn en kalmte bewaren als het onbehaaglijk is in dit moment? Kun je een moment van “oncomfortabel zijn” ervaren en toch bewust aanwezig blijven? Je gedachten zijn misschien wel “laat het maar over zijn die pijn, dat lijdende gevoel. Ik geef het op!” Het liefst stap je eruit en ben je in één tel weer in de veilige, pijnloze momentum. Hoe simpel zou het zijn als we dit zouden kunnen in iedere ongemakkelijk situatie?